Northwestern Üniversitesi’nden araştırmacılar yaralara iyileştirici elektrik sinyalleri ileten pilsiz, kablosuz bir bandaj geliştirdi. Bandaj, doktorlar tarafından kontrol edilebiliyor ve iyileşme tamamlandığında zararsız bir şekilde vücut tarafından emiliyor.
Northwestern Üniversitesi araştırmacıları, iyileşme sürecini hızlandırmak için yara bölgesine elektroterapi uygulayan gerilebilir bir bandaj geliştirdi. Hayvanlar üzerinde yapılan bir deney sonucunda bandajın diyabetik ülserleri %30 daha hızlı iyileştirdiği keşfedildi. Geliştirilen bandaj, ülserleri ampütasyon ve hatta ölüm dahil olmak üzere ciddi komplikasyonlara yol açabilen diyabet hastaları için çok faydalı bir araç olabilir. Diyabet hastalarının yüzde 15 ila 20’si hayatlarının bir döneminde ülser geliştiriyor. Bu yaralar diyabetin neden olduğu sinir hasarı nedeniyle genellikle fark edilmiyor ve kan dolaşımının azalması nedeniyle yavaş iyileşiyor. Bu yaralar ne kadar uzun süre açık kalırsa hayatı tehdit eden komplikasyonlar ve enfeksiyonlar geliştirme olasılıkları da o kadar artıyor. Bununla başa çıkmaya yardımcı olmak için elektroterapi, yaraya doğru yeni kan akışını çekerek iyileşme sürecini uyaran bir yöntem olarak görülüyor ancak tedavi için gerekli olan tıbbı aletler oldukça hantal ve yalnızca hastanelerde bulunuyor. Akıllı elektrikli bandajlar ise hastalara zaman, para ve uzun doktor ziyaretlerinden tasarruf sağlayan bir alternatif olarak sunabilir.
Esnek bandaj, yara bölgesini kaplıyor ve malzemenin her iki tarafında da elektrotlar bulunuyor. İç yüz, yaranın üzerine oturan bir elektrot içerirken halka şeklindeki ortası yarayı çevreliyor. Diğer tarafta ise güç toplamak için bir bobin ve verileri kablosuz olarak iletmek için bir yakın alan iletişim (NFC) sistemi bulunuyor. Elektrik akımları ideal olarak iyileşme sürecine yardımcı olurken ek sensörler ilerlemeyi izliyor ve herhangi bir sorun veya komplikasyon olduğunda doktorları uyarabiliyor.
Northwestern’de Biyomedikal mühendisliği profesörü olan baş araştırmacı Guillermo Ameer, “Bir yara iyileşmeye çalışırken nemli bir ortam yaratır. Daha sonra iyileştikçe kuruması gerekir. Nem, akımı değiştirir ve yaradaki elektrik direncini izleyerek bunu tespit edebiliriz. Daha sonra bu bilgiyi toplayabilir ve kablosuz olarak iletebiliriz. Yara bakımı yönetiminde ideal olarak yaranın bir ay içinde kapanmasını isteriz. Eğer daha uzun sürerse bu gecikme endişelere yol açabilir.” dedi.
Ekip, çıkarılması gerekmeyen bir bandaj geliştirmek için geçiş metali molibdenin uygun bir malzeme olduğuna karar verdi. Molibden yeterince ince olduğunda biyolojik olarak parçalanabiliyor. Yara yeterince iyileştiğinde hassas bölgede bulunan çiçek şeklindeki elektrot çözünerek emiliyor ve ciltte herhangi bir sıkıntıya yol açmıyor. Ameer, “Molibdenin yara iyileşmesi için biyolojik olarak parçalanabilir bir elektrot olarak kullanılabileceğini ilk kez biz gösterdik. Yaklaşık altı ay sonra çoğu gitmişti. Ve organlarda da çok az birikim olduğunu gördük. Sıra dışı bir şey yok. Bu elektrotları yapmak için kullandığımız metal miktarı o kadar az ki herhangi bir büyük soruna yol açmasını beklemiyoruz.” dedi.
Ekip şimdi bandajlarını diyabetik ülserler için daha büyük bir hayvan modelinde test etmeyi planlıyor. Daha sonra da insanlar üzerinde test etmeyi amaçlıyorlar. Bandaj, ilaç veya biyolojik madde salmadan vücudun kendi iyileştirici gücünden yararlandığı için daha az düzenleyici engelle karşılaşıyor. Bu da diğer çözümlerden daha erken piyasaya çıkabileceği anlamına geliyor.
Derleyen: Deniz Akbulut
