Science Robotics dergisinde yayınlanan yeni bir araştırma, robotik bir dış iskeletin piyanistlerin gelişimlerindeki tıkanıklıkları aşmalarına yardımcı olabileceğini ortaya koydu.
Spor veya müzik aleti çalan herkes, daha fazla ilerleyemediği o korkunç durgunluk veya “tavan etkisi”ni yaşamıştır. Science Robotics dergisinde yayınlanan bir araştırma, robotik bir dış iskeletin bu tıkanıklığı aşmaya yardımcı olabileceğini buldu.
Çalışmada, erken çocukluk döneminden beri ve 10.000 saatten fazla piyano çalan piyanistler, bir parçayı tıkanıklığa ulaşana kadar çalışmak üzere görevlendirildi. Katılımcılara daha sonra her parmağı saniyede dört kez yukarı ve aşağı hareket ettirebilen robotik bir dış iskelet takıldı. Piyanistler, robot eli kullanarak tek bir 30 dakikalık seanstan sonra iyileşme gösterdi.
“Aşırı Çalışma ve Sakatlanma Arasında Bir İkilem”
Makalenin baş yazarı Shinichi Furuya, Tokyo’daki Sony Bilgisayar Bilimleri Laboratuvarları’nda bir bilim insanı. Piyanist olarak edindiği deneyim, onu eğitim için robotların kullanımını araştırmaya yöneltti.
“Ben bir piyanistim, ama aşırı çalışma nedeniyle elimi sakatladım,” diyor Furuya. “Aşırı çalışma ve sakatlanmanın önlenmesi arasında bu ikilemden muzdariptim, bu yüzden pratik yapmadan becerilerimi geliştirmenin bir yolunu düşünmem gerektiğini düşündüm.”
Furuya, öğretmenlerinin belirli parçaları nasıl çalacağını göstermek için ellerini onun ellerinin üzerine koyduklarını hatırladı. “Herhangi bir kelime kullanmadan dokunsal olarak veya daha sezgisel olarak anladım,” diyor. Bu, ona bir robotun bu etkiyi tekrarlayıp tekrarlayamayacağını merak ettirdi.
Ne yazık ki Furuya, dış iskeletin kendi eğitim tavanını aşmasına yardımcı olup olmadığını açıklamıyor.
Anahtar Kelimeler: robotik dış iskelet, piyano, piyanist, eğitim, tavan etkisi, tıkanıklık, Science Robotics, Sony Bilgisayar Bilimleri Laboratuvarları, Shinichi Furuya, New Scientist
Derleyen: Enis Yabar